Bakit nakakamiss ang problema ng nakaraan?
Malamang kasi simple lang iniisip mo dati. Hindi ka pa nag-iisip ng problema ng mga matatanda. Problema na ng henerasyon ngayon drugs, human rights, rally, kilay, etcetera. Ang sarap bumalik sa panahon na wala pa tayong pakialam sa mundo, kaya masarap balikan ang nakaraan (oy ha may good things din naman sa past para sa mga hugotera dyan). Kaya narito ang mga posibleng sagot:
1) Nakakamiss kasi yung mga panahon na GTech lang problema mo.
--Noong high school ako, sumikat ng bongga ang Pilot GTech. Hindi ko alam bakit bentang-benta yun sa mga kaklase ko dati, eh 70 pesos ang isa non. Iniiyakan nila 'yon, aba! Kesyo mahal daw or natanggalan ng ballpoint kapag nahulog. Payabangan pa sila dati, bago humiram. 'Fine tech yung ba 'yan?', '.3 yung sakin, yung sayo?' chuchu. Minsan, 'di pa nga nagpapahiram mga 'yan, eh! Kapag nawala o nasira ni classmate, nagbabanta pa yan na palitan. Eh? Bilang high school student, mahal na ang 70 pesos. Ako, never ako nag-atim na magkaroon ng GTech dati, 'di naman ako kahanay ng rich kids kong kaklase dati. Bilang bata, dati ang tingin kong batayan sa estado ng buhay sa klase ay mayaman ka kung kaya mong maka-afford ng GTech. Masaya na 'ko sa Panda at HBW. Fine tech fine tech na 'yan, piste. Pag nahulog, sayang 70 pesos. Okay pa ko sa tigli-limang pisong ballpen, pag nahulog buhay pa. Hanggang next school year pwede pa.
2) Nakakamiss yung mga panahong gusto mo lang matalo si classmate sa Temple Run.
--High school nang mauso ang Temple Run na 'yan. Nung time na yun, alien pa ang iPhone at hindi pa nabebenta sa Quiapo o sa Odeon sa Recto. Ilan lang sa mga kaklase ko may iPhone (at sila rin yung may mga GTech). Minsan nakikilaro lang ako sa kanila kasi Nokia lang phone ko, Tower Bloxx at Rayman Adventures lang ang laro bukod sa Snakes. Medyo nakaka-istorbo sa klase kasi maba-bother ka sa kaiisip paano mo tatalunin yung kalaro mo na naka-1 million na. Dati kasi, kapag naka-1 million o higit ka na sa Temple Run, legend ka na. Hindi ko matandaan kung naging legend ako sa Temple Run. Naging legend lang ako sa Snakes. Problema talaga ang Temple Run dati. Ngayon, busy na mga kabataan sa Garena.
3) Nakakamiss kasi yung hindi ka makapag-GM kasi wala kang load.
--Noong nawala ang pasahan ng papel na may message sa loob, nauso ang GM o group message. Nandyan yung mga kaklase mong mahilig mag-GM ng quotes at mga banat. Daming Neneng B sa amin dati, tsaka hindi pa uso ang word na 'hugot'. Isa rin itong way para makahanap ka ng ka-text na kaklase o gumagawa ng pekeng GM para mapansin ni crush. Group message raw pero sa isang tao lang pinadala. Kapag Pasko na, excited na ang lahat kasi babati na mga kaklase mo ng group message na 'Merry Christmas! -gm. 14 <3 :">'. Laking problema naman ng iba na hindi pa nakakapag-register sa UNLITEXT20 nakapag-GM na. Papa-load ulit. Parang requirement dati ang pag-GM. Kapag nakapag-GM ka, ibig sabihin, 'in' ka.
4) Nakakamiss kasi yung project niyo na mga kahoy.
--Sa TLE o HELE marami 'yan. Gawa-gawa kayo basket, ganon. Yung kailangan pang i-assemble tapos within one week kailangan tapos na. Dito rin siguro nauso yung negosyo ng ibang masisipag na estudyante. May presyuhan na noon ha! Yung iba 100 maningil, nangangako within 24 hours taoos na. Kupal yung iba eh, downpayment pa 50 muna. Kapag natapos, another 50. Di naman ako nakaranas ng ganyan. Sariling sikap ako at wala namang nagpagawa sa'kin. Ayoko kasing umasa yang mga puñeta kong kaklase na mga batugan. HAHAHAHA! Pag di ka naka-submit on time ng mga kahoy-kahoy niyo, problema yan.
5) Nakakamiss yung problema mo kung sino magiging katabi mo sa bus pag field trip.
--Doon muna tayo sa problema mo kung paano ka papayagan sa field trip. Syempre OP ka kapag di pinayagan. (Nauso rin pala ang word na OP taong 2009 which means 'other people/person'.) Nandyan yung mga waiver, etcetera. So, kung pinayagan ka na, problema na ngayon kung sino na ang iyong katabi. Ito ang usual na problema ng magbabarkada na ang kabuuang bilang ay odd numbers (ex. 3,5,7...). Bakit? Dahil tigda-dalawa lang ang mga upuan sa field trip bus. So kung tatlo kayo, kawawa ang isa. Either sa likod siya or sa gitna uupo (kung may upuan sa gitna na de-tiklop). At nga pala, malaki ang tsansa niya na makatabi niya ang uhugin sa klase niyo. Minsan, problema rin ng mga estudyante kapag nilagyan ni teacher ng seating arrangment sa bus para maiwasan daw ang ingay. Tsaka ihabol ko na rin yung isa pang problema dati na nakakamiss talaga. Yung ubos na yung baon mo pero di pa nakakaalis yung bus kasi yung mga buraot mong kaklase nagbubukasan na ng baon. Syempre pag jumoin ka, magbukas ka rin ng share mo.
Ngayong nasa 'adulting' stage na ang mga batang 90s, alam ko hindi lang ako ang gusto ulit makaranas ng mga ganitong klase ng problema. :(
